Dane kontaktowe
Punkt EUROPE DIRECT
Zielona Góra
ul. Podgórna 7, pokój 143
65-057 Zielona Góra
Od 1 stycznia 2017 r. stery Rady przejdą w ręce najmniejszego członka UE – Malty. Ta śródziemnomorska wyspa po raz pierwszy będzie przewodziła Radzie. Pod koniec listopada 2016 r. wicepremier maltańskiego rządu Louis Grech zaprezentował priorytety prezydencji Malty. Ujawnił także logo, zaprojektowane przez Alexię Muscat, która w swoim projekcie nawiązała do krzyża maltańskiego. Wicepremier stwierdził, że „jest ono silnie związane z naszą tożsamością i, co ważniejsze, nadawać nam będzie kierunek, przywołując odwagę, lojalność i wytrwałość naszego narodu”.
Priorytety maltańskiej prezydencji
Malta zamierza się skupić na sześciu obszarach. Mimo ich zróżnicowania, podstawowym celem prezydencji ma być przywrócenie zaufania Europejczyków do Unii, po roku sukcesów populistów i rosnącej niepewności. Sześć obszarów, na których Malta się skupi to: wzrost gospodarczy, zrównoważony rozwój i zatrudnienie; konkurencyjność; ochrona obywateli; jedność energetyczna w UE; poprawa klimatu; bezpieczeństwo, sprawiedliwość i wolność. „Chcemy w sposób jasny poprawić życie mieszkańców UE w czasie naszej prezydencji” – powiedział Grech, prezentując priorytety.
Malta, z uwagi na swoje położenie, nie uniknie tematów kryzysu migracyjnego i unijnej pomocy dla uchodźców. Z tego powodu Grech zapowiedział, że w trakcie półrocza za sterami Rady, Malta będzie dążyła do wzmocnienia i uproszczenia unijnego Wspólnego Europejskiego Systemu Azylowego, który zarządza kwestiami przyjmowania uchodźców w UE.
Grech chce, by obciążenie związane z przyjmowaniem uchodźców, było rozłożone sprawiedliwie miedzy wszystkie państwa unijne. Nie jest także wykluczone, że Malta będzie naciskała na zwiększenie liczby środków na kwestie migracyjne w trakcie negocjacji budżetu na drugą część bieżących Wieloletnich Ram Finansowych 2014-2020, tj. na lata 2018-2020.
Rotacyjna prezydencja
Co 6 miesięcy kolejne państwo członkowskie przejmuje rotacyjną prezydencję w Radzie. W tym okresie przewodniczy posiedzeniom tej instytucji na wszystkich szczeblach, pomagając zapewnić ciągłość prac UE.
Państwa członkowskie, które mają kolejno sprawować prezydencję, ściśle ze sobą współpracują w 3-krajowych grupach. System ten został wprowadzony w 2009 r. traktatem lizbońskim. Każda grupa 3 państw wyznacza długofalowe cele i przygotowuje wspólny program tematów i ważnych spraw, którymi Rada będzie się zajmować przez 18 miesięcy. Na podstawie tego programu każde z 3 państw opracowuje własny, bardziej szczegółowy program 6-miesięczny. Obecna grupa składa się z prezydencji holenderskiej, słowackiej i maltańskiej.
Zadania prezydencji
Prezydencja kieruje pracami Rady nad unijnym ustawodawstwem oraz dba o ciągłość programu UE, porządek procedur legislacyjnych i współpracę państw członkowskich. Musi więc być uczciwym i bezstronnym mediatorem.
Prezydencja ma 2 główne zadania:
1. Zaplanować i poprowadzić posiedzenia Rady i jej organów przygotowawczych
Prezydencja przewodniczy posiedzeniom Rady w poszczególnych formacjach (z wyjątkiem Rady do Spraw Zagranicznych) oraz jej organów przygotowawczych: stałych komitetów (takich jak Komitet Stałych Przedstawicieli – Coreper) oraz grup roboczych i komitetów zajmujących się bardzo szczegółowymi sprawami.
Prezydencja dba, by dyskusje przebiegały prawidłowo, a regulamin Rady i jej metody pracy były przestrzegane.
Organizuje również wiele formalnych i nieformalnych posiedzeń w Brukseli i w swoim kraju.
2. Reprezentować Radę w stosunkach z innymi instytucjami UE
Prezydencja reprezentuje Radę w stosunkach z innymi instytucjami UE, zwłaszcza z Komisją i Parlamentem Europejskim. Stara się wypracować porozumienie co do aktów ustawodawczych podczas rozmów trójstronnych, nieformalnych negocjacji i posiedzeń komitetu pojednawczego.
Prezydencja pracuje w ścisłej koordynacji z:
Wspomaga ich prace, a czasem jest proszona o wykonanie pewnych zadań w zastępstwie wysokiego przedstawiciela, np. o reprezentowanie Rady do Spraw Zagranicznych przed Parlamentem Europejskim lub przewodniczenie tej Radzie, gdy dyskutuje ona nad wspólną polityką handlową.
Od 1 stycznia 2017 r. stery Rady przejdą w ręce najmniejszego członka UE – Malty. Ta śródziemnomorska wyspa po raz pierwszy będzie przewodziła Radzie. Pod koniec listopada 2016 r. wicepremier maltańskiego rządu Louis Grech zaprezentował priorytety prezydencji Malty. Ujawnił także logo, zaprojektowane przez Alexię Muscat, która w swoim projekcie nawiązała do krzyża maltańskiego. Wicepremier stwierdził, że „jest ono silnie związane z naszą tożsamością i, co ważniejsze, nadawać nam będzie kierunek, przywołując odwagę, lojalność i wytrwałość naszego narodu”.
Priorytety maltańskiej prezydencji
Malta zamierza się skupić na sześciu obszarach. Mimo ich zróżnicowania, podstawowym celem prezydencji ma być przywrócenie zaufania Europejczyków do Unii, po roku sukcesów populistów i rosnącej niepewności. Sześć obszarów, na których Malta się skupi to: wzrost gospodarczy, zrównoważony rozwój i zatrudnienie; konkurencyjność; ochrona obywateli; jedność energetyczna w UE; poprawa klimatu; bezpieczeństwo, sprawiedliwość i wolność. „Chcemy w sposób jasny poprawić życie mieszkańców UE w czasie naszej prezydencji” – powiedział Grech, prezentując priorytety.
Malta, z uwagi na swoje położenie, nie uniknie tematów kryzysu migracyjnego i unijnej pomocy dla uchodźców. Z tego powodu Grech zapowiedział, że w trakcie półrocza za sterami Rady, Malta będzie dążyła do wzmocnienia i uproszczenia unijnego Wspólnego Europejskiego Systemu Azylowego, który zarządza kwestiami przyjmowania uchodźców w UE.
Grech chce, by obciążenie związane z przyjmowaniem uchodźców, było rozłożone sprawiedliwie miedzy wszystkie państwa unijne. Nie jest także wykluczone, że Malta będzie naciskała na zwiększenie liczby środków na kwestie migracyjne w trakcie negocjacji budżetu na drugą część bieżących Wieloletnich Ram Finansowych 2014-2020, tj. na lata 2018-2020.
Rotacyjna prezydencja
Co 6 miesięcy kolejne państwo członkowskie przejmuje rotacyjną prezydencję w Radzie. W tym okresie przewodniczy posiedzeniom tej instytucji na wszystkich szczeblach, pomagając zapewnić ciągłość prac UE.
Państwa członkowskie, które mają kolejno sprawować prezydencję, ściśle ze sobą współpracują w 3-krajowych grupach. System ten został wprowadzony w 2009 r. traktatem lizbońskim. Każda grupa 3 państw wyznacza długofalowe cele i przygotowuje wspólny program tematów i ważnych spraw, którymi Rada będzie się zajmować przez 18 miesięcy. Na podstawie tego programu każde z 3 państw opracowuje własny, bardziej szczegółowy program 6-miesięczny. Obecna grupa składa się z prezydencji holenderskiej, słowackiej i maltańskiej.
Zadania prezydencji
Prezydencja kieruje pracami Rady nad unijnym ustawodawstwem oraz dba o ciągłość programu UE, porządek procedur legislacyjnych i współpracę państw członkowskich. Musi więc być uczciwym i bezstronnym mediatorem.
Prezydencja ma 2 główne zadania:
1. Zaplanować i poprowadzić posiedzenia Rady i jej organów przygotowawczych
Prezydencja przewodniczy posiedzeniom Rady w poszczególnych formacjach (z wyjątkiem Rady do Spraw Zagranicznych) oraz jej organów przygotowawczych: stałych komitetów (takich jak Komitet Stałych Przedstawicieli – Coreper) oraz grup roboczych i komitetów zajmujących się bardzo szczegółowymi sprawami.
Prezydencja dba, by dyskusje przebiegały prawidłowo, a regulamin Rady i jej metody pracy były przestrzegane.
Organizuje również wiele formalnych i nieformalnych posiedzeń w Brukseli i w swoim kraju.
2. Reprezentować Radę w stosunkach z innymi instytucjami UE
Prezydencja reprezentuje Radę w stosunkach z innymi instytucjami UE, zwłaszcza z Komisją i Parlamentem Europejskim. Stara się wypracować porozumienie co do aktów ustawodawczych podczas rozmów trójstronnych, nieformalnych negocjacji i posiedzeń komitetu pojednawczego.
Prezydencja pracuje w ścisłej koordynacji z:
Wspomaga ich prace, a czasem jest proszona o wykonanie pewnych zadań w zastępstwie wysokiego przedstawiciela, np. o reprezentowanie Rady do Spraw Zagranicznych przed Parlamentem Europejskim lub przewodniczenie tej Radzie, gdy dyskutuje ona nad wspólną polityką handlową.