Dane kontaktowe
Punkt EUROPE DIRECT
Zielona Góra
ul. Podgórna 7, pokój 143
65-057 Zielona Góra
Liczba rodzin, których członkowie są obywatelami różnych państw Europy, cały czas rośnie. To sprawia, że pojawiają się nowe problemy prawne. Kiedy rodzice się rozstają, konieczna staje się transgraniczna współpraca sądowa, która zapewni dzieciom bezpieczne otoczenie prawne i pozwoli utrzymywać kontakty z obojgiem opiekunów, nawet jeśli mieszkają w innych państwach UE. Komisja Europejska rozpoczyna konsultacje dotyczące możliwych rozwiązań w tym zakresie
Rusza też kampania, która ma na celu podniesienie świadomości na temat dostępnej pomocy i obowiązujących przepisów w przypadku, gdy międzynarodowe pary decydują się na separację lub rozwód.
Link do kwestionariusza on-line w języku polskim: http://ec.europa.eu/eusurvey/runner/BXLIIA?surveylanguage=PL
– Rozpad rodziny jest z natury trudny i bolesny. Gdy dochodzi do niego ponad granicami, złożona sytuacja powoduje, że pojawiają się dodatkowe problemy prawne. Dlatego też Europa potrzebuje odpowiednich przepisów, pomagających parom rozstanie się w tak bezbolesny sposób na ile jest to możliwe, zwłaszcza w przypadku, gdy rozstające się pary mają dzieci – powiedziała wiceprzewodnicząca Komisji i komisarz UE ds. sprawiedliwości Viviane Reding– Od 2001 r. istnieją w UE przepisy umożliwiające określenie jurysdykcji oraz pomoc międzynarodowym rodzinom, ale po 13 latach od ich przyjęcia, nastał czas na ich ulepszenie. Obywatele, prawnicy, sędziowie, władze krajowe oraz zainteresowane organizacje pozarządowe – każdy może przedstawić swoje opinie na temat rodzaju działań, jakie UE powinna podjąć, aby jeszcze bardziej ułatwić sytuację par międzynarodowych.
Roberta Angelilli, posłanka do Parlamentu Europejskiego, powiedziała: – W około połowie wniosków złożonych do biura mediatora Parlamentu Europejskiego ds. rodzicielskiego uprowadzenia dziecka za granicę zwrócono uwagę na nieprawidłowości w zakresie stosowania prawa europejskiego. Ważne jest zatem przeprowadzenie starannej oceny stosowania rozporządzenia 2201/2003, tak aby wprowadzić niezbędne korekty tam, gdzie jest to konieczne, oraz zapewnić skuteczne i jednolite wdrażanie prawodawstwa. W związku z tym Parlament Europejski zlecił również przeprowadzenie badania dotyczącego uprowadzenia dzieci za granicę w Europie, które ma na celu analizę ram prawnych oraz ich wdrożenia na szczeblu europejskim i na szczeblu państw członkowskich, mając na uwadze zapewnienie większej pewności prawnej dla obywateli, a także lepszej ochrony dzieci uczestniczących w takich przypadkach
Ze sprawozdania Komisji Europejskiej wynika, że obowiązujące unijne przepisy już przyniosły obywatelom istotne korzyści przy rozstrzyganiu transgranicznych sporów dotyczących małżeństwa i odpowiedzialności rodzicielskiej. Rozporządzenie z 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń dotyczących rozwodu, separacji oraz orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej pomogło uniemożliwić prowadzenie równoległych postępowań sądowych w kilku państwach UE poprzez określenie, który sąd krajowy jest właściwy do rozpatrywania spraw rozwodowych oraz spraw dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej (takich jak prawo do opieki i prawo do odwiedzin) – nawet w przypadku dzieci urodzonych poza małżeństwem. Rozporządzenie to ustanowiło również system współpracy między centralnymi organami państw członkowskich w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz ułatwiło egzekwowanie prawa rodziców do odwiedzin, a także niektórych nakazów powrotu dziecka,
mających na celu zapewnienie szybkiego powrotu dziecka w przypadku uprowadzenia dziecka za granicę przez rodzica.
Sprawozdanie wykazuje jednak również pewne istotne braki w obecnie obowiązujących ramach prawnych:
W celu przeanalizowania możliwych rozwiązań, w ciągu najbliższych 3 miesięcy (od 15 kwietnia do 18 lipca) przeprowadzone zostaną publiczne konsultacje dotyczące stosowania obecnie obowiązujących przepisów. Jednocześnie ogólnoeuropejska kampania informacyjna dostarczy ukierunkowanych informacji rodzinom międzynarodowym na temat uprowadzenia dziecka za granicę przez rodzica oraz prawa do opieki i prawa do odwiedzin, w celu zwiększenia ich wiedzy na temat praw i obowiązków.
Film poświęcony prawom rodziców z rodzin międzynarodowych
Film poświęcony uprowadzeniom rodzicielskim
Rozporządzenie Bruksela IIa (rozporządzenie nr 2201/2003) jest podstawą unijnej współpracy sądowej w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Z uwagi na rosnącą mobilność obywateli oraz wzrost liczby międzynarodowych rodzin wzrosła w UE liczba sporów w sprawach rodzinnych. W tym kontekście wyżej wymienione rozporządzenie przewiduje jednolite zasady rozstrzygania pomiędzy państwami członkowskimi sporów dotyczących właściwej jurysdykcji oraz ułatwia swobodny przepływ orzeczeń w UE poprzez ustanowienie przepisów dotyczących ich uznawania i egzekwowania w innym państwie członkowskim. W przypadku uprowadzenia dziecka za granicę przez jednego z rodziców rozporządzenie określa procedurę powrotu dziecka do miejsca zwykłego pobytu. Od dnia 1 marca 2005 r. rozporządzenie stosuje się we wszystkich państwach członkowskich UE z wyjątkiem Danii.
Rozporządzenie przewiduje również jednolite zasady rozstrzygania pomiędzy państwami członkowskimi sporów dotyczących właściwej jurysdykcji oraz ułatwia swobodny przepływ orzeczeń, autentycznych dokumentów i ugód w UE poprzez ustanowienie przepisów dotyczących ich uznawania i egzekwowania w innym państwie członkowskim. W 2006 r. Komisja zaproponowała zmiany do rozporządzenia w odniesieniu do przepisów dotyczących jurysdykcji, a także wprowadzenia zasad dotyczących właściwego prawa w sprawach małżeńskich. Nie udało się jednak osiągnąć jednomyślności w Radzie w odniesieniu do zasad dotyczących właściwego prawa, w związku z czym Komisja wycofała w 2006 r. swój wniosek w sprawie zmiany rozporządzenia. Na podstawie nowych wniosków Komisji, 14 państw członkowskich uzgodniło ustanowienie wzmocnionej współpracy między nimi i przyjęło rozporządzenie ustanawiające zasady określania właściwego prawa w odniesieniu do rozwodów i separacji prawnej (rozporządzenie „Rzym III” ). Od tego czasu dwa kolejne państwa UE przyłączyły się do tej współpracy(IP/13/975). Był to pierwszy przypadek wykorzystania wzmocnionej współpracy w UE (IP/10/1035)
Liczba rodzin, których członkowie są obywatelami różnych państw Europy, cały czas rośnie. To sprawia, że pojawiają się nowe problemy prawne. Kiedy rodzice się rozstają, konieczna staje się transgraniczna współpraca sądowa, która zapewni dzieciom bezpieczne otoczenie prawne i pozwoli utrzymywać kontakty z obojgiem opiekunów, nawet jeśli mieszkają w innych państwach UE. Komisja Europejska rozpoczyna konsultacje dotyczące możliwych rozwiązań w tym zakresie
Rusza też kampania, która ma na celu podniesienie świadomości na temat dostępnej pomocy i obowiązujących przepisów w przypadku, gdy międzynarodowe pary decydują się na separację lub rozwód.
Link do kwestionariusza on-line w języku polskim: http://ec.europa.eu/eusurvey/runner/BXLIIA?surveylanguage=PL
– Rozpad rodziny jest z natury trudny i bolesny. Gdy dochodzi do niego ponad granicami, złożona sytuacja powoduje, że pojawiają się dodatkowe problemy prawne. Dlatego też Europa potrzebuje odpowiednich przepisów, pomagających parom rozstanie się w tak bezbolesny sposób na ile jest to możliwe, zwłaszcza w przypadku, gdy rozstające się pary mają dzieci – powiedziała wiceprzewodnicząca Komisji i komisarz UE ds. sprawiedliwości Viviane Reding– Od 2001 r. istnieją w UE przepisy umożliwiające określenie jurysdykcji oraz pomoc międzynarodowym rodzinom, ale po 13 latach od ich przyjęcia, nastał czas na ich ulepszenie. Obywatele, prawnicy, sędziowie, władze krajowe oraz zainteresowane organizacje pozarządowe – każdy może przedstawić swoje opinie na temat rodzaju działań, jakie UE powinna podjąć, aby jeszcze bardziej ułatwić sytuację par międzynarodowych.
Roberta Angelilli, posłanka do Parlamentu Europejskiego, powiedziała: – W około połowie wniosków złożonych do biura mediatora Parlamentu Europejskiego ds. rodzicielskiego uprowadzenia dziecka za granicę zwrócono uwagę na nieprawidłowości w zakresie stosowania prawa europejskiego. Ważne jest zatem przeprowadzenie starannej oceny stosowania rozporządzenia 2201/2003, tak aby wprowadzić niezbędne korekty tam, gdzie jest to konieczne, oraz zapewnić skuteczne i jednolite wdrażanie prawodawstwa. W związku z tym Parlament Europejski zlecił również przeprowadzenie badania dotyczącego uprowadzenia dzieci za granicę w Europie, które ma na celu analizę ram prawnych oraz ich wdrożenia na szczeblu europejskim i na szczeblu państw członkowskich, mając na uwadze zapewnienie większej pewności prawnej dla obywateli, a także lepszej ochrony dzieci uczestniczących w takich przypadkach
Ze sprawozdania Komisji Europejskiej wynika, że obowiązujące unijne przepisy już przyniosły obywatelom istotne korzyści przy rozstrzyganiu transgranicznych sporów dotyczących małżeństwa i odpowiedzialności rodzicielskiej. Rozporządzenie z 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń dotyczących rozwodu, separacji oraz orzeczeń w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej pomogło uniemożliwić prowadzenie równoległych postępowań sądowych w kilku państwach UE poprzez określenie, który sąd krajowy jest właściwy do rozpatrywania spraw rozwodowych oraz spraw dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej (takich jak prawo do opieki i prawo do odwiedzin) – nawet w przypadku dzieci urodzonych poza małżeństwem. Rozporządzenie to ustanowiło również system współpracy między centralnymi organami państw członkowskich w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz ułatwiło egzekwowanie prawa rodziców do odwiedzin, a także niektórych nakazów powrotu dziecka,
mających na celu zapewnienie szybkiego powrotu dziecka w przypadku uprowadzenia dziecka za granicę przez rodzica.
Sprawozdanie wykazuje jednak również pewne istotne braki w obecnie obowiązujących ramach prawnych:
W celu przeanalizowania możliwych rozwiązań, w ciągu najbliższych 3 miesięcy (od 15 kwietnia do 18 lipca) przeprowadzone zostaną publiczne konsultacje dotyczące stosowania obecnie obowiązujących przepisów. Jednocześnie ogólnoeuropejska kampania informacyjna dostarczy ukierunkowanych informacji rodzinom międzynarodowym na temat uprowadzenia dziecka za granicę przez rodzica oraz prawa do opieki i prawa do odwiedzin, w celu zwiększenia ich wiedzy na temat praw i obowiązków.
Film poświęcony prawom rodziców z rodzin międzynarodowych
Film poświęcony uprowadzeniom rodzicielskim
Rozporządzenie Bruksela IIa (rozporządzenie nr 2201/2003) jest podstawą unijnej współpracy sądowej w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Z uwagi na rosnącą mobilność obywateli oraz wzrost liczby międzynarodowych rodzin wzrosła w UE liczba sporów w sprawach rodzinnych. W tym kontekście wyżej wymienione rozporządzenie przewiduje jednolite zasady rozstrzygania pomiędzy państwami członkowskimi sporów dotyczących właściwej jurysdykcji oraz ułatwia swobodny przepływ orzeczeń w UE poprzez ustanowienie przepisów dotyczących ich uznawania i egzekwowania w innym państwie członkowskim. W przypadku uprowadzenia dziecka za granicę przez jednego z rodziców rozporządzenie określa procedurę powrotu dziecka do miejsca zwykłego pobytu. Od dnia 1 marca 2005 r. rozporządzenie stosuje się we wszystkich państwach członkowskich UE z wyjątkiem Danii.
Rozporządzenie przewiduje również jednolite zasady rozstrzygania pomiędzy państwami członkowskimi sporów dotyczących właściwej jurysdykcji oraz ułatwia swobodny przepływ orzeczeń, autentycznych dokumentów i ugód w UE poprzez ustanowienie przepisów dotyczących ich uznawania i egzekwowania w innym państwie członkowskim. W 2006 r. Komisja zaproponowała zmiany do rozporządzenia w odniesieniu do przepisów dotyczących jurysdykcji, a także wprowadzenia zasad dotyczących właściwego prawa w sprawach małżeńskich. Nie udało się jednak osiągnąć jednomyślności w Radzie w odniesieniu do zasad dotyczących właściwego prawa, w związku z czym Komisja wycofała w 2006 r. swój wniosek w sprawie zmiany rozporządzenia. Na podstawie nowych wniosków Komisji, 14 państw członkowskich uzgodniło ustanowienie wzmocnionej współpracy między nimi i przyjęło rozporządzenie ustanawiające zasady określania właściwego prawa w odniesieniu do rozwodów i separacji prawnej (rozporządzenie „Rzym III” ). Od tego czasu dwa kolejne państwa UE przyłączyły się do tej współpracy(IP/13/975). Był to pierwszy przypadek wykorzystania wzmocnionej współpracy w UE (IP/10/1035)