Aktualności

Praca nie zawsze jest tam, gdzie mieszkamy. Dlatego Komisja Europejska chce, aby prawo pracowników do swobodnego przepływu miało jak najszersze zastosowanie. Obecnie wiele osób pracujących w innym kraju UE natrafia na utrudnienia ze względu na inne obywatelstwo. - Ważne jest to, aby ułatwić osobom zainteresowanym zatrudnieniem w innym państwie Unii dostęp do tamtejszego rynku pracy – mówi komisarz László Andor.

Komisja Europejska przedstawiła wniosek dotyczący wprowadzenia środków, które zapewniłyby lepsze stosowanie przepisów UE dotyczących prawa obywateli do podejmowania pracy w innym państwie członkowskim. Dzięki temu praktyczne korzystanie z tego prawa stanie się łatwiejsze.

Obecnie mamy do czynienia z powtarzającym się problemem nieznajomości unijnych przepisów przez pracodawców publicznych i prywatnych, niezależnie od tego, czy prawo krajowe jest zgodne z tymi przepisami. Ten brak wiedzy lub niezrozumienie przepisów są główną przyczyną dyskryminacji ze względu na przynależność państwową.

Poza tym obywatele często nie wiedzą, do kogo w innym państwie członkowskim można się zwrócić w przypadku napotkania problemów związanych z korzystaniem z prawa do swobodnego przepływu. Aby pokonać te przeszkody i łatwiej zapobiegać dyskryminacyjnemu traktowaniu pracowników ze względu na obywatelstwo, Komisja proponuje praktyczne rozwiązania.

- Swobodny przepływ pracowników jest jednym z podstawowych elementów jednolitego rynku UE. Ponieważ w chwili obecnej poziom bezrobocia w niektórych państwach członkowskich jest znacznie wyższy niż w innych, tym bardziej ważne jest to, aby ułatwić osobom zainteresowanym pracą w innym kraju UE dostęp do jego rynku pracy. Mobilność pracowników leży w interesie nas wszystkich – przynosi korzyści tak gospodarce państw członkowskich, jak i poszczególnym pracownikom. Proponowane środki pomogą pracownikom pokonać przeszkody w podjęciu pracy w innym kraju UE - mówi László Andor, komisarz ds. zatrudnienia, spraw społecznych i włączenia społecznego:

Jeżeli propozycja zostanie zatwierdzona przez Parlament Europejski i Radę, może przyczynić się do zapewnienia rzeczywistego i skutecznego stosowania istniejących praw. Państwa członkowskie byłyby wtedy zobowiązane do:

• stworzenia krajowych punktów kontaktowych udzielających informacji, pomocy i porad, tak aby pracownicy migrujący w obrębie UE, a także pracodawcy lepiej orientowali się w przysługujących im prawach
• zapewnienia odpowiednich środków odwoławczych na poziomie krajowym
• umożliwienia związkom zawodowym, organizacjom pozarządowym i innym organizacjom wszczynania w imieniu pracowników postępowań administracyjnych lub sądowych w sprawach dotyczących dyskryminacji
• ogólnie lepszego informowania pracowników migrujących i pracodawców w UE.

Obecnie 3 proc. siły roboczej w UE, a więc 9,5 mln osób, mieszka i pracuje w innym państwie członkowskim. Poza tym 1,2 mln ludzi pracuje w kraju UE innym niż ich kraj zamieszkania. Jednak osoby, które chcą pracować w innym kraju UE, często nie są tam odpowiednio informowane i chronione w zakresie przysługujących im praw oraz natrafiają na przeszkody w dostępie do rynku pracy albo do przywilejów socjalnych, czy też na problematyczne warunki pracy.

Badanie ankietowe Eurobarometru z września 2011 r.  pokazało, że 15 proc. obywateli UE wyklucza pracę w innym państwie członkowskim ze względu na postrzegane przez nich zbyt liczne przeszkody.

Do przeszkód tych należą:

• inne warunki rekrutacji
• uzależnianie dostępu do niektórych stanowisk od posiadanego obywatelstwa
• odmienne warunki pracy w praktyce (np. dotyczące wynagrodzenia, perspektyw zawodowych, zaszeregowania)
• problemy związane z dostępem do przywilejów socjalnych, podlegających takim warunkom, które łatwiej spełnić jest obywatelom państwa przyjmującego niż obywatelom innych państw UE (np. wymóg stałego miejsca zamieszkania)
• kwalifikacje zawodowe i doświadczenie zdobyte w innych państwach członkowskich nie są brane pod uwagę albo są brane pod uwagę w inny sposób.